ODSZKODOWANIE ZA USZKODZENIE CIAŁA LUB ROZSTRÓJ ZDROWIA

[lukasz]

KAŻDY, KTO UCIERPIAŁ W WYPADKU KOMUNIKACYJNYM MA PRAWO DO ODSZKODOWANIA –ZA KAŻDY URAZ FIZYCZNY I PSYCHICZNY NALEŻY SIę ODSZKODOWANIE. A TERMIN PRZEDAWNIENIA WYNOSI 10LAT!!

W RAZIE PYTAń -TEL. 665-622-888

Odszkodowania - ubezpieczenie Odpowiedzialności Cywilnej (OC)

Ubezpieczenie OC komunikacyjne- to ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu za szkody wyrządzone ruchem tego pojazdu.

Ubezpieczeniem tym objęci są wszyscy, którzy posiadają pojazd mechaniczny, czyli samochód osobowy, ciężarowy, motorower, ciągnik rolniczy lub inny pojazd podlegający rejestracji. Dla objętego tym obowiązkiem najważniejsze jest, iż ubezpieczenie to chroni go przed skutkami materialnymi spowodowanych przez siebie wypadków. Dlatego też każdy kto w wyniku wypadku został poszkodowany, może żądać odszkodowania z ubezpieczenia OC.

Nazwa tego ubezpieczenia wskazuje, ze posiadacz jest nim chroniony wtedy, gdy porusza się po drogach. Jednakże w ubezpieczeniu OC przez ruch pojazdu rozumie się także:

• wsiadanie i wysiadanie,

• załadunek i wyładunek,

• krótkotrwały postój na trasie,

• garażowanie.

Tak więc nie tylko same poruszanie się pojazdu objęte jest ochroną. Również i w innych sytuacjach pojazd może stwarzać zagrożenie. Ze względu na tak szerokie działanie ubezpieczenia OC i fakt, że pełni ono funkcję ochronną w stosunku do wszystkich uczestników ruchu drogowego, ustawodawca nadał mu charakter obowiązkowy.

Odszkodowania - szkody osobowe

W związku ze szkodami na osobie wyróżnia się sytuacje:

• gdy w następstwie wypadku poszkodowany doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia;

• gdy w następstwie wypadku poszkodowany zmarł.

Rodzaje świadczeń, należnych z tytułu szkód osobowych:

• Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę z tytułu uszkodzenia ciała

• Jednorazowe odszkodowanie

• Renta z tytułu zwiększonych potrzeb

• Renta z tytułu utraconego dochodu

• Renta odszkodowawcza dla członków rodziny

Zadośćuczynienie

Jest to bardzo specyficzny rodzaj odszkodowania o charakterze całościowym, którego zadaniem jest złagodzenie poczucia krzywdy i cierpień fizycznych, będących następstwem wypadku. Zasadnicza różnica pomiędzy odszkodowaniem a zadośćuczynieniem polega na tym, iż odszkodowanie ma za zadanie naprawienie szkód wymiernych i materialnych a zadośćuczynienie szkód niewymiernych. Szkoda niematerialna w przypadku uszkodzenia ciała jest to po prostu ból, cierpienie, fakt, że ktoś przebywał przez 6 tygodni w gipsie, albo ma amputowaną rękę, jest niepełnosprawny fizycznie i to odbija się na jego psychice. O zadośćuczynienie może wystąpić każdy, kto w następstwie jakiegokolwiek wypadku właśnie dozna krzywdy moralnej i cierpień fizycznych i psychicznych. Roszczenie tego typu znajduje szerokie uzasadnienie w przepisie art. 445 §1 k.c. w związku z art. 444 k.c. odszkodowanie w formie zadośćuczynienia realizowane jest przez wypłatę kwoty pieniężnej. Proces określania kwoty zadośćuczynienia nie może być oparty na sztywnych schematach. Musi uwzględniać przesłanki indywidualne, a nawet subiektywne bezpośrednio związane z osobą konkretnego poszkodowanego. Dlatego ocena całościowa doznanych krzywd musi opierać się na uwzględnieniu przeróżnych czynników. Do nich należy określenie trwałego uszczerbku na zdrowiu, okresu leczenia, indywidualnego natężenia cierpień związanych z przebiegiem leczenia, okresu rehabilitacji. Nie pomijane są również takie czynniki, jak wiek, płeć poszkodowanego, zadów, możliwości realizacji zawodowej po wypadku oraz sytuacja bytowa poszkodowanego. Zadośćuczynienie ze względu na funkcję kompensacyjną ma być odczuwalną wartością, tzn. że jeżeli ktoś otrzyma zadośćuczynienie musi być przekonany, ze jego krzywda została zrekompensowana. Zadośćuczynienie jest świadczeniem wypłacanym poszkodowanemu przez sprawce szkody bądź ubezpieczalni tylko za życia, bo w przypadku śmierci poszkodowanego nie ma mowy o zadośćuczynieniu.

Jednorazowe odszkodowanie

W przepisie art. 444 §1 k.c. ustalono, że poszkodowany ma prawo żądać pokrycia kosztów leczenia. To najbardziej podstawowy rodzaj świadczenia, występuje praktycznie u każdego, kto dozna obrażeń ciała. Do zakresu pojęciowego "koszty leczenia" zaliczamy:

koszty zakupów leków

koszty związane z dodatkowym odżywianiem w okresie leczenia i rehabilitacji

koszty pobytu w szpitalu i zabiegów rehabilitacyjnych

koszty konsultacji u wybitnych specjalistów

koszty środków opatrunkowych i przyrządów rehabilitacyjnych

koszty związane z dodatkową opieką podczas leczenia

koszty poniesione na zakup sprzętu ortopedycznego i protez

koszty związane z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin w szpitalu

koszty przygotowania do wykonywania innego zawodu.

Przy kosztach leczenia bardzo ważne jest to, że poszkodowany ma prawo zażądać ich pokrycia z góry. Oznacza to, że ten kto ulegnie wypadkowi i ma świadomość tego, że przy leczeniu doznanych obrażeń nie obejdzie się bez dodatkowych kosztów, może zwrócić się do sprawcy szkody o wyłożenie potrzebnej kwoty z góry. Wystarczy tylko, że uprawdopodobni wystąpienie tych kosztów, poprzez przedłożenie rachunków czy zaświadczeń.

Renta z tytułu zwiększonych potrzeb

Jej umocowanie prawne znajduje się w przepisie art. 444 §2 k.c., stanowiącym, iż poszkodowany, u którego nastąpiło w wyniku wypadku zwiększenie potrzeb, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. W tym zakresie mieszczą się więc wszystkie działania zmierzające do poprawy lub zachowania stanu zdrowia, takie jak: zabiegi rehabilitacyjne, przyjmowanie niezbędnych leków, stała odnawialność sprzętu ortopedycznego itp. Renty na zwiększone potrzeby może także domagać się poszkodowany, który w następstwie wypadku wymaga opieki. Tak określone potrzeby mogą występować np. przez krótki czas, bezpośrednio po wypadku. Podstawą do przyznania renty jest opinia lekarska, opisująca stan zdrowia poszkodowanego i jednocześnie ustalająca zakres przedmiotowy potrzeb. Opinia musi być szczegółowa i możliwie precyzyjna. Opinia powinna również zawierać określenie ewentualnych nieodwracalności następstw powypadkowych, powodujących wystąpienie zwiększonych potrzeb. W praktyce przyjęte jest, iż renta wypłacana jest co miesiąc. Miesięczna kwota renty musi pokrywać w pełni zwiększone potrzeby, jakie występują u poszkodowanego w ciągu miesiąca. Osoba poszkodowana dochodzi renty od osoby obciążonej obowiązkiem odszkodowawczym. Jest to sprawca, który zgodnie z przepisem art. 415 k.c., ponosi odpowiedzialność cywilną. Jeśli jednak sprawca posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, która obejmuje zdarzenie powodujące szkodę, poszkodowany może dochodzić roszczeń bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Renta z tytułu utraconego dochodu.

Prawo cywilne w art. 361 §1 i 2 k.c. ustala zasadę pełnego odszkodowania. Sprawca szkody odpowiada za wszystkie jej normalne następstwa i w tych ramach zobowiązany jest do pokrycia poniesionych strat i utraconych korzyści. Przez utracone korzyści trzeba rozumieć te wszystkie korzyści, jakie otrzymałby lub osiągnąłby poszkodowany, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Do kategorii utraconych korzyści zaliczamy przede wszystkim utracone dochody. Z roszczeniem o pokrycie utraconych dochodów mogą wystąpić poszkodowani, którzy w następstwie wypadku doznali obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia uniemożliwiającego lub ograniczającego wykonywanie pracy zarobkowej. Powyższy rodzaj renty określany jest mianem renty wyrównawczej lub uzupełniającej, a jej zadaniem jest pokrycie strat w dochodzie, jakie ponosi poszkodowany po wypadku. Aby roszczenie o rentę było zasadne musza zostać spełnione dwie przesłanki. Po pierwsze musi zostać stwierdzone, że poszkodowany całkowicie lub częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej, po drugie utrata musi generować po jego stronie zmniejszenie dochodów. Sprawca szkody będzie świadczył rentę tylko do tej części utraconego dochodu, jaka jest następstwem obrażeń powypadkowych. Pozostałą część strat będzie pokrywał sam poszkodowany, który albo podejmie pracę, albo musi liczyć się ze zmniejszeniem dochodów. Przy stwierdzeniu całkowitej niezdolności do pracy zawodowej sprawcę szkody obciąża obowiązek płacenia renty do pełnej wysokości dochodu, jaki mógłby osiągnąć poszkodowany. Jeśli utrata zdolności do pracy ma charakter czasowy to sprawca wypłaca rentę tylko przez czas stwierdzonej niezdolności. Jeśli natomiast stwierdzona jest trwała niezdolność do pracy poszkodowanego, sprawca musi liczyć się z obowiązkiem wypłacenia renty dożywotnio, tj. tak długo jak będzie żył poszkodowany. Przy ustalaniu wysokości renty stosuje się generalną zasadę porównania dochodu sprzed wypadku z dochodem po wypadku. Ustala się zatem, jaki dochód poszkodowany uzyskiwałby, gdyby nie wypadek. Przy ustalaniu wysokości renty z tytułu utraconego dochodu trzeba pamiętać o tym, że ma ono wyrównać poniesioną stratę i nie może w żadnym przypadku stanowić źródła nieuzasadnionego zwiększania dochodu osobistego.

Renta odszkodowawcza dla członków rodziny

Przepisy kodeksu cywilnego przewidują możliwość otrzymania renty o charakterze odszkodowawczym przez inną osobę niż poszkodowany. Jeśli w następstwie wypadku rodzącego odpowiedzialność cywilną wystąpi skutek w postaci śmierci osoby poszkodowanej pewne roszczenia przechodzą na członków jego rodziny. Roszczenie o rentę odszkodowawczą zgodnie z przepisem art. 446 §2 k.c. przysługuje tym, względem których ciążył na zmarłym obowiązek alimentacyjny. Powołany przepis wiąże obowiązek płatności renty z obowiązkiem alimentacyjnym. Prawo do renty obligatoryjnie przysługuje dzieciom zmarłego, małżonkowi i krewnym w linii prostej. Uprawnienie fakultatywne przysługuje dalszym krewnym i innym osobom, względem których na zmarłym ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny. Renta odszkodowawcza należy się w każdym przypadku dzieciom zmarłego niesamodzielnym materialnie ale również i małżonkowi który nie pracował bądź pracował zawodowo, a zachodzi duża dysproporcja między zarobkami i śmierć współmałżonka spowodowała obniżenie poziomu życia. Uprawnienia z tytułu renty odszkodowawczej przysługują także rodzicom zmarłego. Renta odszkodowawcza należy się także dzieciom, którym zamarła matka nie pracowała zawodowo, ale partycypowała w utrzymaniu gospodarstwa domowego poprzez wkład pracy własnej, który w dużej mierz był skierowany na wychowanie dzieci. Okres płatności renty uzależniony jest od tego, jak długotrwały obowiązek alimentacyjny ciążył na zmarłym poszkodowanym. Dzieciom renta przysługuje do czasu usamodzielnienia się, z tym że jako granicę końcową przyjmuje się z reguły 24 rok życia, tj. wiek, w którym każda osoba, bez względu na okoliczności powinna chociażby w części być zdolna utrzymać się sama. Wysokość renty zróżnicowana jest w zależności od faktu, komu ta renta ma być przyznana i jaka jest sytuacja materialna, uzasadniająca roszczenie.

JEŻELI ULEGŁEŚ WYPADKOWI W CIĄGU OSTATNICH 10 LAT, BęDĄC, KIEROWCĄ, PIESZYM, ROWERZYSTĄ, W PRACY, W GOSPODARSTWIE DOMOWYM NALEŻY CI SIę ODSZKODOWANIE

665 – 622 - 888

[barneius]

hmmm ale czy ten numer telefonu na początku i na końcu wraz z tekstem napisanym wielkimi literami to przypadkiem nie jest złamanie pkt 6 regulaminu forum?

Edit by Murzyn - wydaje mi sie, ze nie. Wrecz przeciwnie. Kolega bezinteresownie udzielil mi porad zwiazanych z uzyskaniem godziwego odszkodowania.[br]Dopisany: 20 Sierpień 2007, 21:42 _________________________________________________Murzyn - you're the boss :th: Choć moje wątpliwości rozwiane nie zostały ...ale oczywiście mogę się mylić

przyznam, że podobne obiekcje miałem, ale potem zauważyłem parę ciekawych tekstów kolegi, więc według mnie jest ok [pre_pl]

[lukasz]

duzymi literami jest napisane komu nalezy sie odszkodowane, a podany numer jest dla osob ktore maja dodatkowe pytania, bo rozmowa od pisania jest duzo łatwiejsza i szybsza:))[br]Dopisany: 20 Sierpień 2007, 22:45 _________________________________________________z powodu pow. sie pytań - minimalne odszkodowanie wynosi około 10.000 tys - najczesciej jakies dolegliwosci zwiazane z szyja,karkiem:)) przy wiekszych urazach jest duzo wyzsze odszkodowanie.

[Furio]

Ja uległem bardzo poważnemu wypadkowi 2 lata temu. Cudem uratowano mi rękę ale po kilku przeszcepach jakos się trzyma tyle, ze jest jedną wielką blizną(dachowałem matizem z ręka na zewnątrz-nie z mojej winy). Od pZu uzyskałem już około 50 tys.Niedługo składam pozew o kolejne 50 tyś gdyż kwota jakiej żądałem to 100 Tyś. Jeśl nie pójdą na ugodę to moi prawnicy zażądają 4 razy więcej. Trzeba ich cisnąć. Na początek zaproponowali mi (Pzu) 3 tyś...śmiech

Pozdrawiam

Furio

[barneius]

z powodu pow. sie pytań - minimalne odszkodowanie wynosi około 10.000 tys - najczesciej jakies dolegliwosci zwiazane z szyja,karkiem:)) przy wiekszych urazach jest duzo wyzsze odszkodowanie.

Pozwolę się z kolegą nie zgodzić. Zadośćuczynienie (bo za uszczerbek na zdrowiu należy się zadośćuczynienie a nie odszkodowanie) uzależnione jest od procentu trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Obecnie orzecznictwo sądów jest tego rodzaju, że za jeden procent uszczerbku na zdrowiu należy się zwykle od 1.000 do 1.500 zł. (w zależności od najróżniejszych okoliczności danej sprawy). Wysokość uszczerbku na zdrowiu oblicza się na podstawie stosownego rozporządzenia (jest to baza dla pracy biegłych lekarzy). A zatem jeśli np. określone uszkodzenie ciała odpowiada 3% trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu należne zadośćuczynienie to od 3.000 do 4.500 zł. (w uogólnieniu bo zawsze trzeba badać konkretne okoliczności danej sprawy). Nieprawdą jest zatem że minimalne zadośćuczynienie to 10.000 zł! Piszę to z całą stanowczością bo zajmuję się zawodowo reprezentowaniem poszkodowanych tak w czasie postępowań likwidacyjnych jak i sądowych. Teza, że minimalne zadośćuczynienie to 10.000 zł. wprowadza forumowiczów w błąd!

Nadto nie można mówić po prostu o "jakiś dolegliwościach z szyją, karkiem". W rozporządzeniu o którym napisałem wyżej wszystko jest bardzo precyzyjnie opisane (o ile mnie pamięć nie myli jest tam ponad 300 różnych pozycji - od zwichnięcia po paraliż).

[lukasz]

furio i swietnie robisz nie dajac za wygrana, trzeba o swoje walczyc:))

widzisz barneius, nie masz racji, powniewaz wysokosc odszkodowania - chyba nie byles na wykladzie z zobowiazan art445:))))bardzo rzadko kiedy jest mniejsza niz 10.000 przynajmniej ja nigdy nie bylem w takiej sytuacji,wg twoich danych 1000-1500 za 1% to teoche malo, poniewaz mialem wiele spraw, gdzie poszkodowany mial 5% uszczerbku na zdrobiu a otrzymal 17.000tys. moze to dlatego ze szkolą mnie swietni prawnicy:)) ale oczywiscie kazdy przypadek jest indywidualny

ale dla przykladu - poszkodowany, ktoremu przepisano gorset, pozniejsza rehabilitacja to okolo 12-15tys.

[barneius]

Tak się składa że byłem na wykładzie z zobowiązań. Następnie napisałem i obroniłem pracę magisterską. Później zdałem na aplikację adwokacką. Następnie odbyłem 3,5 roku aplikacji. Wreszcie zdałem egzamin adwokacki. Mam już za sobą parę lat praktyki. Aha... teraz sam uczę aplikanta w swojej kancelarii.

Sam wykład z zobowiązań to zaledwie wstęp do ogarnięcia tematu odpowiedzialności deliktowej. I jeszcze jedno: między teorią a praktyką jest całkiem spora przepaść.

Czytając Twoje posty niewątpliwie można dojść do przekonania, że znasz się na rzeczy. Mimo to twierdzę, że w wielu wypadkach nie do końca ogarniasz temat. Patrz choćby na założony przeze mnie wątek o utracie wartości handlowej pojazdu. Jak w każdej dziedzinie - doświadczenie jest najważniejsze. Podtrzymuję wszystko co napisałem wcześniej.

Do adminów: sorry za offtop

jak dla mnie luz Przynajmniej poznamy "z kim zacz" :th:

[pre_pl]

[lukasz]

niestety teoria praktyka to dwie rozne bajki, gdyby paktyka pokrywala sie z teoria to nie walczylibysmy z ubezpieczalniami, a tak albo my ich albo oni nas :bicz3: natomiast klubowicze dzieki naszej skromnej pomocy zawsze beda gora

[barneius]

:th: