Opony i felgi mogą ulec uszkodzeniom wskutek przetarcia o krawężnik lub inne przedmioty. Przetarcie na boku opony może prowadzić do powstania tzw. balonu i w konsekwencji do pęknięcia opony.
Z kolei przetarcie na feldze, skutkować może odpryskiem lakieru i uszkodzeniem rantu felgi (wgnieceniem). Felga z uszkodzonym rantem jest w większym stopniu podatna na korozję, co w przypadkach ekstremalnych przyczynia się do problemów z wyważeniem koła. Poza tym, felga z uszkodzonym rantem, traci swój walor wizualny, który szczególnie istotny jest przy felgach aluminiowych.
Wiele współczesnych opon chroni swoje ścianki boczne i rant felgi przed tego typu uszkodzeniem poprzez zastosowanie specyficznych ochraniaczy, zwanych rantami ochronnymi.
Pomaga to ograniczyć uszkodzenia opon i/lub felg, gdy kierowca przytrze kołem o krawężnik podczas parkowania lub skręcania. Najczęściej rant ochronny występuje w oponach osobowych o profilu poniżej 55, jednak są wyjątki (zależnie od danego producenta). Dlaczego poniżej profilu 55? Bo tego typu opony nazywane niskoprofilowymi, najczęściej zakłada się na felgę aluminiową. Ponadto, opony powyżej profilu 55 mają tak duży "balon", że rant felgi aluminiowej bez problemu "wchodzi" w oponę. Jednakże, jak już wspomniano, zależność: niski profil - opona z rantem, nie jest regułą.
Możliwe są przypadki, gdy konkretny model opony występuje w danym rozmiarze zarówno w wersji z rantem, jak i w wersji bez rantu. Jak to możliwe? Powodem są umowy pomiędzy producentami samochodów, a producentami opon. Jeśli dany producent auta zamawia opony na pierwsze wyposażenie (OE) do swojego modelu samochodu, to może sobie zażyczyć, by te konkretne opony nie miały rantu ochronnego (opony bez rantu ułatwiają montaż kołpaków).
A zatem niezależnie od nazewnictwa występującego u poszczególnych producentów, cel wszystkich ochraniaczy opon/felg jest generalnie taki sam. Mają za zadanie chronić wewnętrzną strukturę ścianki bocznej opon oraz osłaniać rant felgi przed uszkodzeniami mechanicznymi